माहेर . . .
झाली सांजवेळ आली माहेराची सय ,
दिवा दाखवी तुळशीला माझी साधीभोळी माय !
माझ्या माहेरचे अंगण सदा पाहे माझी वाट
जाता मी माहेरा काय सांगु माझा थाट !
आई काढी माझी द्रुष्ट बाबा कौतुके न्याहाळी
जरी सरली गं वर्षे अजुन वाटे ती नव्हाळी !
माझ्या माहेरचे घर आहे छोटेसे नेटके
जाता आई-बाबाकडे नित्य नवेसे ते वाटे !
विचारती मला भिंती का गो केलास उशीर
तुझ्या येण्यानेच येतो घरा-दाराला मोहोर !
माहेरी जाण्याचे काय सांगु कवतिक
आई-बाबांस वाटे मी सदा हवीय समीप !
घेई जरा विश्रांती तु आता नको करु काम
सदा दमतेस पोरी आईकडे घे आराम !
कसं सांगु गं मी माय स्त्रीला नसतो विसावा
सासरी-माहेरी सदा तिचाच गं धावा !
सासरची ती गं लक्ष्मी तर माहेरचे अंगण
धन्याची ती लाडकी तर घरादाराचे कुंपण !
आले विसाव्याला तुझ्या घेई गं कुशीत
पसर मायेचा पदर झोपेन खुशीत !
माहेरची माया देवा कधीही न आटो
सय येता पुन्हा पुन्हा जीव तुटका रे होतो !
कशी राहते रे लेक तिच्या आई-बापाविना
तिच्याविना तिचा पारिजात ही रे सुना !
राबते ती फुलवाया तुळस
अंगणी
माहेराच्या सयीने सदा भिजते पापणी.. सदा भिजते पापणी.. सदा भिजते
पापणी !
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा